Struktura organizacyjna to układ stanowisk i składających się z nich komórek organizacyjnych wewnątrz organizacji.
Rzeczowymi składowymi struktury są:
– stanowisko pracy;
– komórka organizacyjna;
– jednostka organizacyjna.
Struktury tradycyjne:
– struktura liniowa polega na tym, że jeden podwładny ma tylko jednego przełożonego, posiadającego uprawnienia decyzyjne.
– w strukturze funkcjonalnej podstawowymi elementami są piony funkcjonalne zwane działami, wydziałami lub departamentami. Ten typ struktury jest szeroko wykorzystywany w przedsiębiorstwach średniej wielkości. W praktyce dominuje pogląd, że struktury funkcjonalne powinny być wykorzystywane w tych organizacjach, które wytwarzają stosunkowo ograniczony asortyment wyrobów lub usług i funkcjonują w stabilnych warunkach zewnętrznych.
Struktury nowoczesne:
– strukturę dywizjonalną cechuje wyodrębnienie niezależnych i samodzielnych jednostek (dywizjonów, filii, zakładów) w oparciu o kryterium produktów, regionu geograficznego, grupy odbiorców (lub dostawców). Niezbędnym warunkiem skutecznego funkcjonowania struktury dywizjonalnej jest dla najwyższego szczebla sprawny system kierowania i kontroli;
– struktury projektowe polegają na tworzeniu wyspecjalizowanych zespołów projektowych powoływanych okresowo do realizacji konkretnych zadań jak np. projekt restrukturyzacji przedsiębiorstwa, promocja nowego wyrobu, itp.;
– cechą charakterystyczną modelu macierzowego jest rozdzielenie decyzji na dwa poziomy hierarchii, funkcjonalny i przedmiotowy. Oznacza to, że pracownicy są podporządkowani dwóm kierownikom, przedmiotowemu odpowiedzialnemu za np. produkt i funkcjonalnemu odpowiedzialnemu za organizację prac zespołów.
